MPUMBAVU SHUJAA
Kulikuwa na kijana mmoja aliyeitwa Mako, kijana huyu aliishi katika kijiji kidogo kilichoitwa Masikini. Mako alikuwa kijana wa kawaida, asiye na elimu ya juu wala maarifa mengi ya kimaisha. Kazi yake kubwa ilikuwa ni kufanya vibarua vya hapa na pale, akihangaika kupata riziki ya kila siku. Kila siku Mako aliishi kwa matumaini kuwa siku moja mambo yangekuwa mazuri, lakini kwa sasa maisha yalikuwa magumu.
Katika kijiji hicho kulikuwa na tajiri mmoja aliyekuwa akijulikana kwa jina la Bosi. Bosi alikuwa na mali nyingi na alikuwa na shughuli mbalimbali za kibiashara ndani na nje ya kijiji. Licha ya utajiri wake, Bosi alikuwa na tabia moja ya ajabu, hakuwa na muda na watu wa chini. Aliwaona watu kama Mako kuwa ni wapumbavu, wasioweza kumsaidia chochote katika maisha yake ya mafanikio.
Siku moja, Bosi aliamua kuhamisha baadhi ya vitu vyake muhimu kutoka nyumba moja kwenda nyingine. Aliamua kuweka kiasi kikubwa cha fedha katika boksi moja na kuliweka kwenye gari lake. Lakini, kwa bahati mbaya, alisahau boksi hilo kwenye barabara wakati alipokuwa anashughulikia masuala mengine.
Mako, ambaye alikuwa akipita eneo hilo, aliiona boksi hilo. Aliposogea karibu na kufungua, alishangaa kuona noti nyingi za fedha ndani ya boksi hilo. Aliogopa na kurudi nyuma, akifikiria kwamba labda boksi hilo lilikuwa la mtu mwingine, na hakutaka kuingia kwenye matatizo. Mako hakuwa mtu wa tamaa; alijua fedha hizo hazikuwa zake, na alijua lazima alikurudisha kwa mwenyewe.
Akiwa na dhamira safi, Mako alianza safari ya kumtafuta mwenye boksi hilo. Alijua lazima lilikuwa la mtu tajiri, kwani fedha nyingi kiasi kile haziwezi kuwa za mtu wa kawaida kijijini. Alitembea kutoka nyumba moja hadi nyingine akiuliza kama kuna mtu aliyepoteza boksi lenye fedha nyingi. Lakini kila mtu aliyemwendea alimpuuza, wakimwona Mako kama mpumbavu anayehangaika na vitu visivyo na maana.
Hatimaye, Mako alifikia nyumba ya Bosi. Alisimama mbele ya lango kubwa na kumwomba mlinzi aruhusiwe kuingia ili amuone Bosi. Lakini mlinzi alikataa kwa dharau, akimwambia kuwa Bosi hakuwa na muda wa kuonana na watu wa hali ya chini kama yeye. Mako alijaribu kueleza kuwa alikuwa na kitu cha muhimu kumrudishia Bosi, lakini mlinzi hakusikiliza.
Siku ziliendelea kupita, na Mako alizidi kujaribu kumfikia Bosi ili amrudishie boksi lake. Kila mara alipofika nyumbani kwa Bosi, alikumbana na jibu lilelile—Bosi hataki kuonana na mtu yeyote hadi pale fedha zake zitakapopatikana. Mako hakuwa na njia nyingine ya kumfikia Bosi, na kadiri muda ulivyopita, alizidi kuwa na wasiwasi.
Lakini, licha ya juhudi zake, Mako hakukata tamaa. Alijua kuwa alichokuwa akifanya kilikuwa sahihi. Alijua kuwa fedha zile hazikuwa zake, na aliamini kuwa mwenyewe akizipata, mambo yatakuwa mazuri. Hakutaka kuonekana kama mwizi au mtu wa tamaa, aliendelea kusubiri fursa ya kuonana na Bosi.
Siku moja, wakati Mako akiwa kwenye moja ya vibarua vyake, alisikia habari kuwa Bosi alikuwa katika hali mbaya. Ilisemekana kuwa alikuwa katika msongo wa mawazo na hofu kubwa kwa sababu ya kupoteza fedha zake. Alikuwa ametoa agizo kuwa mtu yeyote atakayemrudishia fedha hizo atapewa zawadi kubwa. Lakini hakuna aliyeweza kuzirudisha.
Mako alijua kuwa huu ulikuwa wakati wake. Alijikusanya na kuelekea kwa Bosi. Alipofika pale, aliweza kuingia ndani kwa kuwa sasa watu walikuwa wakitafuta fedha hizo kwa udi na uvumba. Alipofika mbele ya Bosi, alitoa boksi na kumkabidhi. Bosi alishangaa na kutetemeka alipoliona boksi lake, na bila kupoteza muda, alifungua na kuona fedha zake zikiwa salama.
Bosi alinyanyua macho na kumtazama Mako kwa muda mrefu. Alitambua kuwa kijana huyu, aliyekuwa akionekana kuwa mpumbavu na asiye na maana, ndiye aliyekuwa shujaa wa kweli. Bosi aligundua kuwa thamani ya mtu haipimwi kwa mali wala cheo, bali kwa uadilifu na moyo wa kusaidia wengine bila kutarajia malipo.
Kwa shukrani na furaha, Bosi alimpa Mako zawadi kubwa kama alivyoahidi. Lakini kwa Mako, zawadi kubwa zaidi ilikuwa ni heshima aliyopata kutoka kwa Bosi na jamii nzima. Kutoka siku ile, jina la Mako lilitambulika kama “Mpumbavu Shujaa,” sio kwa sababu alikuwa mpumbavu, bali kwa sababu aliweza kufanya jambo ambalo wengi walishindwa—kumrudishia Bosi mali zake bila kujali dharau wala vikwazo alivyokutana navyo.
Na kwa kweli, Mako alifundisha kijiji chote kwamba kuwa na uadilifu ni kitu cha muhimu zaidi kuliko chochote kingine duniani. Na hivyo, kijiji cha Masikini kilijifunza kuwa hata katika ugumu wa maisha, kuna thamani kubwa katika kuwa na moyo safi na wa kusaidia wengine bila tamaa.
