NILILAZIMISHWA KUFANYA MAPENZI NA MBWA ILI BABA YANGU AWE TAJIRI
Sehemu ya Nne
Alfajiri ilipochomoza, kijiji kilikuwa kimya ila upepo ulipiga vumbi la barabara ndogo. Kareni alikaa karibu na jiko la udongo, uso wake ukiwa umechoka kwa hofu ya usiku uliopita. Lukas alikuwa bado nje, akitembea na rungu mkononi kana kwamba bado alihisi kivuli cha adui kipo karibu.
“Bibi, hawawezi kurudi tena?” Kareni aliuliza kwa sauti ya kutetemeka.
Bibi Salome alimshika mkono kwa upole. “Watakuja mwanangu. Wameagizwa na mtu mwenye tamaa na roho mbaya. Lakini hatutakuruhusu uharibike.”
Lukas aliingia ndani, akitikisa kichwa. “Usiku mzima nilihisi miguu ya watu ikipita mbali. Wanatafuta. Hatuna muda wa kukaa hapa. Leo lazima tuondoke.”
Walijadiliana haraka. Mpango ukawa Lukas atampeleka Kareni mjini, kwa rafiki yake aitwaye Sister Angela, mtumishi wa kanisa dogo lenye kituo cha watoto yatima. Walijua hapo angekuwa salama kwa muda.
—
Wakati huo huo, mjini, Mzee Masai alisimama mbele ya Mchawi Mbulu. Uso wake ulikuwa na mistari ya uchovu na wasiwasi.
Mbulu alichora alama za damu ardhini, kisha akatupa unga mweusi juu yake. Moto ulipanda kwa ghafla na sauti ya ajabu ikasikika kana kwamba ilitoka ardhini.
> “Masai… siku zako zimehesabiwa. Kama hutaleta msichana kabla ya siku ya saba kumalizika, mizimu itakula mwili wako ukiwa hai.”
Mzee Masai alipiga magoti, akilia kama mtoto. “Nitampata! Naapa nitampata!”
Mbulu alitabasamu, macho yake yakimetameta. “Basi nitakutumia msaidizi wangu… mnyama mwenye macho mekundu. Yeye atamnusa popote alipo.”
—
Jioni hiyo, Lukas alitayarisha pikipiki yake ya zamani. Kareni alipanda nyuma yake huku akiwa amevaa shuka kubwa kuficha uso wake. Bibi Salome aliwapa baraka kwa machozi.
“Mwanangu, usiangalie nyuma. Uende na huyu kijana, Mungu atakulinda. Nami nitaomba usiku na mchana.”
Pikipiki iliwasha, ikapiga kelele na kutoweka kwenye njia ya vumbi kuelekea mjini.
Lakini walipofika katikati ya msitu, upepo mkali ulianza kuvuma. Kareni alihisi baridi isiyo ya kawaida, mwili wake wote ukatetemeka. Ghafla, akasikia sauti ya mngurumo – si ya pikipiki, bali ya mnyama mkubwa.
Alipotazama nyuma, macho yake yakakutana na jozi ya macho mekundu yakimetameta gizani, yakifuatilia pikipiki yao kwa kasi ajabu…
Sehemu ya Tano
Msimu wa joto ulikuwa ukikoma, lakini baridi ya hofu iliingia moyoni mwa Kareni. Pikipiki iliendelea kupiga vumbi, Lukas akitumia nguvu zake zote kudhibiti njia. Kareni alimshika mkono, lakini macho yake yalikuwa yamejawa na hofu na mshangao.
“Lukas… ni nani huyu?” aliuliza kwa sauti ya chini huku akielekea nyuma.
Lukas alitulia, macho yake yakitazama gizani. “Usiangalie sana… lakini kama tutakiishi, lazima ujue – yule mnyama huyu si kama mbwa wa kawaida. Huyu ni mnyama wa giza aliye amri ya Mizimu, na amesheheni nguvu za kishoka.”
Hali ilipata mgogoro. Ghafla, kutoka kwenye vichaka vya giza, macho mekundu yalimulika. Kareni alipiga kelele, pikipiki ikatembea kwa mwendo wa haraka sana. Mbwa mkubwa aliruka mbele yao, meno yake yakiwa meupe, kamba iliyokuwa shingoni mwake ikikosa kugonga ardhi.
Lukas alijaribu kuendesha pikipiki kwa kasi zaidi, lakini karata ya miti ilizidi kuwa changamoto. Kareni alibana kwa hofu, akijua kama hawatapata kimbilio haraka, mbwa huyo angewaleta kuguswa kwa hatari.
Hapo, kwenye upande wa kijiji, Mzee Masai alisogea kwa huzuni. “Wajinga hawa! Lakini kama wameshindwa… binti yangu itakuwa ya wanyama.” Alishika kichwa chake, macho yake yakijaa hasira na tamaa.
Wakati huo, Lukas aliona kivuli kingine kikienda kuelekea kwenye njia yao. “Kareni… shika mkia wa pikipiki, tunapaswa kimbia upande wa mto. Hapo ndipo tunaweza kupata kimbilio cha muda!”
Kareni alijikaza, pikipiki ikipita juu ya madongo ya mto, maji yakiruka. Mbwa wa giza aliruka nyuma yao, huku mbawa zake zikipiga hewani, sauti ya kunguruma ikivuma.
Hali ilizidi kuwa hatari. Kareni alihisi kama kila pumzi yake ingeweza kuwa ya mwisho. Lakini ghafla, kutoka katikati ya giza, sauti ya ajabu ya kiumbe ilisikika, ikiruka kwa nguvu kwenye msitu mzima. Mbwa akatetemeka, macho yake mekundu yakipotea kwa muda, na wingi wa giza ukapotea taratibu.
“Ni… ni nini?” Kareni aliuliza huku akitetemeka.
Lukas alitulia, kisha akisema kwa sauti ya hofu na mshangao:
“Binti yangu… huyu si tu mnyama wa giza. Kuna nguvu kubwa zaidi tunayoona leo… na bado hatujui nani yule aliye nyuma yake.”
Usiku huo, walipofika kando ya mto, walijua moja – hatari haijaisha, lakini sasa wana nafasi ndogo ya kuendelea kuishi.
Sehemu ya Sita
Jua lilipochomoza mjini, mji mdogo ulikuwa kimya, ukifunikwa na vumbi la barabara. Kareni alishikana mkono wa Lukas huku wakipita kwenye vijisenti vya giza. Kila hatua ilikuwa na hofu na wasiwasi – walijua kuwa wafuasi wa baba yake bado wanatafuta njia ya kumkamata.
Wakati walipofika kwenye kanisa dogo lililo chini ya mtaa mdogo, Sister Angela aliwakaribisha kwa haraka. “Mara moja, muelekeze ndani. Hapa kuna watoto wa yatima, hakuna mtu atakayekutafuta.”
Kareni aliketi kwenye kiti cha mbao, akipumua kwa shida, macho yake yakiwa na machozi. Lukas aliketi kando yake, akisubiri dalili zozote za hatari.
“Binti yangu,” Sister Angela alisema kwa sauti tulivu lakini yenye nguvu, “usikate tamaa. Hata kama hatari iko karibu, nguvu za wema daima zinashinda. Lakini lazima uwe makini – hatari haijaisha.”
Kareni alishika mkono wake, moyo wake ukijaa mchanganyiko wa hofu na matumaini. Alijua sasa kwamba, ili kuokoa maisha yake na hatimaye kushinda hatari zote, lazima awe na mipango, ujasiri, na kushirikiana na wengine.
Wakati huo, mbali gizani, Mzee Masai aliketi kwenye kiti chake, uso wake ukiwa umejaa hasira na tamaa. “Binti yangu… muda unakimbia… lakini nikishindwa, kila kitu nitakipoteza.”
Na kando yake, Mchawi Mbulu alitabasamu gizani, macho yake yakimetameta:
“Basi nitapeleke nguvu yangu ya mwisho… mnyama wa giza hautasita tena.”
Hali ilikuwa wazi: hatari haikuwa imeisha, lakini Kareni alianza kuona mwanga wa kwanza wa ushindi – alikuwa na rafiki na hifadhi, na sasa alijua jinsi ya kupambania kwa ujanja na hofu iliyobadilika kuwa ujasiri.
INAENDELEA…
